مراحل درمان ارتودنسی شامل سه مرحله است: نصب اولیه ارتودنسی ، تنظیمات دوره ای و پوشیدن فیکساتورها پس از برداشتن دستگاه ارتودنسی.
1-نصب دستگاه ارتودنسی
ارتودنسی ثابت ارتودنسی ثابت معمولاً حاوی این مؤلفه ها است:
– براکت های ارتودنسی
به سطوح بیرونی پرمولرها و دندانهای جلویی وصل شده اند. که در ارتودنسی نامرئی به سطوح داخلی دندان ها متصل می شوند
براکت ها ممکن است از جنس استنلس استیل ، تیتانیوم ، پلی کربنات یا چینی باشد ، یا پایه آنها ممکن است از پلی کربنات ساخته شده باشد و خود براکت ها از جنس چینی ساخته شده باشند.
براکت های فلزی مدرن در مقایسه با براکت های قدیمی کوچکتر و برجسته تر هستند.
براکت های سرامیکی معمولاً شفاف یا دندان رنگ هستند و از براکت های فلزی برجسته تر هستند.
بند ارتودنسی
بند ارتودنسی حلقهای است که به طور معمول روی دندانهای آسیای بزرگ قرار میگیرد. از آنجا که این دندانها تحت فشار بیشتری از سوی دستگاههای ارتودنسی و نیروی مضاعف قرار دارند معمولا متخصص ارتودنسی ترجیح میدهد به جای چسباندن براکت (تیوب) از سیمان کردن حلقه های بند روی آنها استفاده کند.
سیم انعطاف پذیر
، که تمام براکت ها و بندها را به هم متصل می کند و حرکت دندان ها را با تنظیم کردن توسط متخصص ارتودنسی کنترل می کند. این سیم ها امروزه از آلیاژهای مس ، نیکل و تیتانیوم ساخته شده اند که با درجه انعطاف پذیری بالایی مشخص می شوند
نوارهای الاستیک
که علاوه بر اجزای ثابت ، به رفع موقعیت دندان کمک می کنند. باندهای کوچک لاستیکی (نوارهای الاستیک) قوس اتصال براکت های سیم را کنترل می کنند.
از نوارهای بزرگ لاستیکی نیز می توان برای کمک به حرکت دندان استفاده کرد.
2- تنظیمات دوره ای توسط متخصص ارتودنسی
متخصص ارتودنسی بعد از ثابت کردن ارتودنسی ثابت روی دندانها ، ممکن است مرتباً برخی تنظیمات را انجام دهد ، چه با سفت کردن و یا خم کردن بیشتر سیمهای اتصال.
که باعث می شود فشار جزئی روی دندانها وارد کند و به تدریج آنها را به سمت موقعیت های جدید سوق می دهد.در فک نیز با شکستن استخوانی که مانع از راه حرکت دندان در حال حرکت و تشکیل استخوان جدید در پشت این دندان می شود ، به فشار پاسخ می دهد.
گاهی اوقات ممکن است متخصص ارتودنسی از فشار بین فک بالا و پایین استفاده کند تا به تحریک تراز صحیح کمک کند. اغلب این کار با نوارهای الاستیک کشیده شده بین دندانهای مخالف انجام می شود.
3-فیکساتورها
ارتودنسی قابل جابجایی
بعد از تراز شدن دندان ها با سیم های ارتودنسی ثابت ، برخی از افراد که نیاز به اصلاحات جزئی دارند یا نیاز به فیکس شدن جای دندان ها دارند ممکن است از دستگاههای ارتودنسی قابل جابجایی ممکن است شفاف باشند نیز به نام ارتودنسی شفاف یا ارتودنسی پنهان بهره مند شوند.
دستگاه ارتودنسی قابل جا به جایی برای مدت زمان دو هفته در حدود 24 ساعت در روز در صورت امکان – به جز هنگام خوردن یا مسواک زدن یا نخ دندان زدن گذاشته می شود ، تا زمانی که توسط متخصص ارتودنسی پایان دوره و برداشتن آن اعلام شود
ارتودنسی قابل جا به جایی نیز باید هنگام نوشیدن مایعات که می توانند رنگ دستگاه را تغییر دهند ، مانند قهوه یا چای برداشته شوند.